Αριστούχος ή αποτυχημένος?

Άννα Κουτσομυτέλλη, M.Ed.

 Εκπαιδευτική σύμβουλος -

 Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας,

Υπεύθυνη Σπουδών

 ‘’Kέντρο Ιδιαιτέρων  Μαθημάτων Αγγλικής’’
 Κουτσομυτέλλη Άννα
FB: Κέντρο Ιδιαιτέρων Μαθημάτων Aγγλικής Γλώσσας

Aριστούχος και αποτυχημένος. Ο απόλυτος συνδυασμός.Γιατί?

Η πειθαρχία είναι η γέφυρα μεταξύ στόχου και επίτευξής του

~Jim Rohn

Σε πανεπιστήμια του κόσμου εδώ και χρόνια χρησιμοποιείται το παρακάτω σύστημα αξιολόγησης φοιτητών. Το 7 σημαίνει καλός το 8 πολύ καλός - το 9 άριστος και μάλιστα με έπαινο! Υπάρχει και το 5 που σημαίνει αποτυχία ας το καταλάβουμε ναι υπάρχει και αυτό στη ζωή. Στην Ελλάδα στο δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο οι μαθητές καλούνται να αριστεύσουν είτε μπορούν είτε όχι. Και ενώ στο πανεπιστήμιο αρκετοί απο αυτούς τους ‘άριστούχους’ θα περάσουν με χαμηλές βαθμολογίες μα πολύ χαμηλότερες.. και συνεπώς θα κάνουν σπουδές και επαγγέλματα που ποτέ δεν θα αγαπήσουν και ίσως αποφοιτήσουν με ένα 6 ίσως και με μικρότερο βαθμό.... άλλοι πάλι έχοντας ζητήσει ‘’βοήθεια’’ για τις πτυχιακές τους και είναι αρκετοί αυτοί ... θα θριαμβεύσουν και πάλι ...τι σημασία θα έχει? Το ζητούμενο είναι το πτυχίο. Με το πτυχίο τους θα αισθάνονται περήφανοι αγνοώντας τη χαμηλή βαθμολογία που πήραν αγνοώντας την έλλειψη γνώσεων.Γιατί εκεί φαίνεται η αλήθεια. Στην πράξη, όχι στη θεωρία.

Μέχρι τότε όμως θα βασανιστούν... θα ντροπιαστούν.. απο την οικογένεια και την κοινωνία γιατί δεν τους επιτρέπεται να αποτύχουν δεν επιτρέπεται να είναι μαθητές του 14 του15 ή του 16 δεν θεωρούνται αρκετά ικανοί δεν διαβάζουν δεν προσπαθούν. Αυτή η βαθμοθηρία στιγματίζει τους μαθητές και οδηγεί αρκετούς απο αυτούς στην απόγνωση - αρκετοί αφήνουν το σχολείο ή δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτό ... κάποιοι δεν αντέχουν άλλο την πίεση που τους ασκεί το κοινωνικό σύνολο με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες. Οι υπόλοιποι το ρίχνουν στη μελέτη στο φροντιστήριο σε μια ζωή με ένα βιβλίο στο χέρι, καταφέρνοντας να γίνουν μορφωμένοι παπαγάλοι. Αλλοι θα παρακαλέσουν, θα πληρώσουν .. θα κάνουν ότι περνάει απο το χέρι τους για να πάρουν το 19 αλλά και το 20. Ενα 20 το οποίο στην ουσία δεν υπάρχει δεν είναι εφικτό δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα.Στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση λοιπόν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ναι θα περάσω με άριστα και ας μήν εργάστηκα εγώ – θα αγοράσω το δίπλωμά μου θα πληρώσω για να αριστεύσω.

Και λοιπόν?

Και μετά λοιπόν έχουμε μια κοινωνία με ανίκανους αριστούχους και άξιους χαμηλόβαθμους επαγγελματίες.  Αλλά ποιός θα σε προσλάβει σε αυτή τη χώρα αν δεν είσαι αριστούχος? Αλλά ποιός εργοδότης θα σε κρατήσει στην επιχείρησή του αν δεν είσαι χρήσιμος? Γιατί εκεί θα φανεί η αξία σου οι γνώσεις σου. Μήπως να καταφύγεις στο δημόσιο τομέα όπου δεν θα αξιολογηθείς? Και μετά ψάχνει ο απλός πολίτης να βρεί καλό γιατρό καλό λογιστή  καλό καθηγητή και η λίστα είναι ατελείωτη Μα πως περιμένεις αγαπητέ πολίτη να μπορείς να διακρίνεις τον σωστό επαγγελματία όταν όλοι πετυχαίνουν, όλοι παίρνουν τα πτυχία τους και με χαμηλές βαθμολογίες κι ας ‘σπούδαζαν’ για μια ζωή? Τι περιμένεις αγαπητέ πολίτη όταν εσύ ο ίδιος πιέζεις τη νεολαία να γίνει αυτό που εσύ θέλεις?

Σε μια χώρα όπου η εκπαίδευση ήταν είναι και θα είναι προβληματική σε κάθε επίπεδο της και σε κάθε τομέα ..όπου ελάχιστοι είναι οι εκπαιδευτικοί που τολμούν να πουν την αλήθεια που τολμούν να βαθμολογήσουν και να αξιολογήσουν σωστά και χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας ..όπου οι βαθμοί είναι όλη μας η ζωή και παιδιά και οι οικογένειές τους αλλά και το ίδιο το κράτος συνδέουν την υψηλή βαθμολογία με την προσωπική και ακαδημαική επιτυχία σε μια τέτοια κοινωνία πρέπει να επιβιώσεις πρέπει να σηκώσεις κεφάλι πρέπει γα γίνεις αυτόνομος με την αξία σου!!!!

Είναι κρίμα γιατί με αυτό το σκεπτικό ολόκληρη η χώρα γέμισε πτυχιούχους που δεν ξέρουν ούτε μια έκθεση να γράψουν που δεν κατέχουν αυτό που σπούδασαν  που δεν έχουν τίποτα να σου πούν. Το μυαλό τους δεν καλλιεργήθηκε δεν μορφώθηκαν ποτέ και νιώθεις άσχημα όταν βλέπεις αυτούς τους νεαρούς ανθρώπους να είναι τόσο μα τόσο κενοί και απαίδευτοι.

Γιατί δεν γεννηθήκαμε για να κάνουμε 10 συγκεκριμένα επαγγέλματα ...ποιά κοινωνία μπορεί να επιβιώσει με 10 ειδών επαγγελματίες. Πάρτε το χαμπάρι.. Χρειαζόμαστε όλων των ειδών τους επαγγελματίες αγαπητή κοινωνία. Τεχνίτες πάσης φύσεως γίνονται ανάρπαστοι και επιμορφώνονται τακτικά στην Βόρεια Ευρώπη. Γιατί? 

Γιατί είναι απαραίτητοι. Τα εργατικά χέρια είναι απαραίτητα για να μην πληρώνουμε ξένους για να μην φεύγει το Ελληνικό χρήμα στο εξωτερικό. Γεμίσαμε πτυχιούχους και μεταπτυχιούχους οι περισσότεροι απο τους οποίους δεν βρίσκουν εργασία.Λογικό είναι όταν όλοι εμείς θέλουμε να τεμπελιάζουμε πίσω απο ένα γραφείο με ένα τεράστιο μισθό και τους υπολοίπους τους θεωρούμε κατώτερους μας. Αλλά θα χρειαστούμε και τον κομμωτή και τον υδραυλικό και τον ηλεκτρολόγο και τον μηχανικό που θα πάει? Και θα τον ακριβοπληρώσουμε και θα γκρινιάζουμε και θα κουτσομπολεύουμε πίσω απο την πλάτη του για το πόσο ακριβός ήταν και ότι βγάζει πολλά ενώ το δικό μας παιδί ακόμα ψάχνει για εργασία ή δεν πληρώνεται καλά. Αλλά δεν πειράζει γιατί το δικό μας παιδί σπούδασε και έχει μεταπτυχιακά Αυτό θέλαμε αυτό επιλέξαμε αυτό έχει σημασία...

Γιατί έτσι είναι ...

Δημιουργήσαμε ένα δυστυχισμένο άνθρωπο και τώρα είναι αργά!

Αλήθεια .. με πόσα πτυχία αγοράζεται η ευτυχία ενος ανθρώπου?

 Αλήθεια..τι απέγινε η περηφάνεια?