" Ζητώ συγνώμη.Ήταν λάθος". Αυτές οι 4 λέξεις μένει να ειπωθούν από τον κ. Κεχαγιόγλου για να κλείσει οριστικά η "πληγή" στην πόλη

Χρήστος Τσεμπέρης-Ενεργοί Πολίτες

Οι τελευταίες ημέρες στην πόλη μας στιγματίστηκαν από τα απαράδεκτα  και απολύτως καταδικαστέα γεγονότα της απρόκλητης λεκτικής και σωματικής επίθεσης του πρώην Δημάρχου Α. Κεχαγιόγλου κατά του νυν, δημόσια ενώπιον 10δων κατοίκων με τις οικογένειες και τα παιδιά τους στην πλατεία της Ραφήνας.
Η κοινωνική και πολιτική καταδίκη, όπως ήταν απολύτως φυσιολογικό ήλθε άμεση και χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, από τη στιγμή ειδικά που το γεγονός δημοσιοποιήθηκε από ΜΜΕ και πήρε μεγάλη έκταση.
Έχω όμως την αίσθηση ότι λείπει από όλη αυτή τη συζήτηση ο ανθρώπινος, προσωπικός παράγοντας, για να επουλωθεί μια και καλή η "πληγή" στην πόλη και να αφήσουμε τα γεγονότα πίσω μας όλοι.
Λείπει δηλαδή  μια και μόνο δήλωση με λίγες λέξεις και πεντακάθαρο νόημα, από τον ίδιο τον αρνητικό πρωταγωνιστή των γεγονότων, πρώην Δήμαρχο Ραφήνας:
"Ήταν λάθος. Ζητώ συγνώμη".
Τέσσερις  λέξεις μόνο που δείχνουν αναγνώριση του λάθους και σηματοδοτούν τη διάθεση να γυρίσουμε σελίδα.
Δεν είναι έλλειψη θάρρους ή ήθους το ότι δεν έχουν ειπωθεί ακόμη. Αυτά θεωρούνται δεδομένα και δεν αμφισβητούνται.
Πρόκειται μάλλον για αμηχανία από την έκταση του συμβάντος.
Εύχομαι κι ελπίζω, είμαι βέβαιος προσωπικά,  οτι θα  "διορθωθεί" και αυτό άμεσα, για να φύγει ο κουρνιαχτός.
Καλή χρονιά.

ΕΧΩ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ !

Μας αφήνει ο παλιός ο χρόνος και έρχεται ο καινούργιος.Έτσι γράφουν τα ακαδημαϊκά ημερολόγια μας κάναμε τους υπολογισμούς μας. Τι ευχή να κάνουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί για το νέο έτος? Σκέφτομαι και αναλογίζομαι...........

Ελλάδα 2019 έφτασες .... λοιπόν τι έχεις κάνει μέχρι σήμερα για τα παιδιά σου? Ελλάδα θα σου πω ένα μυστικό. Δεν έχεις να ζηλέψεις κανέναν και τίποτα είσαι άξια και δυνατή Αρκεί να το θελήσεις. Αρκεί να καταλάβεις πόσα πολλά αξίζεις.Τι σε σταματά?

Μια ολόκληρη χρονιά πέρασε μεγαλώσαμε και προκοπή δεν είδαμε. Το σχολείο θα έπρεπε να ήταν το ιδανικό δεύτερο σπίτι κάθε ανθρώπου κάθε μαθητή. Να ήταν φιλόξενο και ανθρώπινο αν η εκπαίδευση ήταν η αφορμή για εξερεύνηση για επιμόρφωση για κοινωνικοποίηση.Θα μου πεις ποτέ δεν ήταν έτσι. Μα γιατί να ανακυκλώνουμε το παρελθόν?

Ας αφήσουμε τα αν και ας ευχηθούμε λοιπόν εμείς οι μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι εκπαιδευτικοί  και πάνω απ’ όλα άνθρωποι ότι θα καταφέρουμε να οραματιστούμε όλοι μαζί ένα ιδανικό σχολείο για τους νέους τα παιδιά αλλά και τους μεγαλύτερους που διψούν για μάθηση, που την έχουν ανάγκη Γιατί τώρα πια είναι η κατάλληλη στιγμή.Έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Ξέρουμε εμείς...ξέρετε και εσείς.

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια δημιουργικά κι ευτυχισμένα

Συμπεριφορές "πεζοδρομίου" και τραμπουκισμοί δεν χωρούν στην πόλη. Απαιτείται η άμεση καταδίκη από όλες τις δημοτικές παρατάξεις

Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες τραμπούκικων, κυριολεκτικά, ενεργειών και συμπεριφορών πεζοδρομίου στην πόλη μας, που δεν αρμόζουν ούτε στο ύφος, ούτε στο ήθος, ούτε στον πολιτικό μας πολιτισμό.
 Η δημοκρατία και ο πολιτικός διάλογος δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί έρμαιο στη βία, τις απειλές και τους κουτσαβακισμούς συγκεκριμένων κύκλων και προσώπων. Όταν μάλιστα στο "κάδρο" μπαίνουν άνθρωποι με κορυφαία θεσμική ιδιότητα κατά το πρόσφατο παρελθόν, αλλά και αιρετοί του σήμερα, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ντροπιαστική για όλους μας.
Η κοινωνία απαιτεί ωριμότητα, διάλογο και συναινέσεις και όχι τραμπούκους, γυρολόγους και φανατικούς που επιχειρούν να μας σύρουν στο βούρκο. 
Δεν θα το επιτρέψουν οι πολίτες αυτό. 
Καλούμε όλες τις δημοτικές παρατάξεις και κάθε σύμβουλο ξεχωριστά, να καταδικάσουν τα φαινόμενα και τις συμπεριφορές αυτές, απόλυτα και καθαρά, χωρίς υπεκφυγές ή αστερίσκους.
Δεν πάει άλλο.
Έφτασε η ώρα να αφήσουμε το παλαιό και φθαρμένο, βαθιά στο χτες και να επιλέξουμε το αύριο ως κοινωνία και ως πολίτες.

Για τους "Ενεργούς Πολίτες":
Χρήστος Τσεμπέρης
Παναγιώτης Γαβριήλ
Μιχάλης Γκολεμάς

ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ

 Όταν  ο Α. Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός στα Εξάρχεια από σφαίρα αστυνομικού , η Νεφέλη ήταν  μόλις  8 χρονών. Ούτε ο Αλέξης ούτε η Νεφέλη  πρόλαβαν να δουν  ποτέ ζωντανα τον «πρίγκηπα» των Εξαρχείων και όλης της Ελλάδας , τον Παύλο, που «έφευγε» την ίδια μέρα σχεδόν 20 χρόνια πριν από το Δεκέμβρη του 2008.

Σήμερα η Νεφέλη είναι πια 18, φοιτήτρια , με τις δικές της απόψεις  και παλεύει το δικό της αγώνα, για ένα άλλο κόσμο όπως τον φαντάζεται ή πρέπει να είναι.

Ο Αλέξης θα ήταν 25. Θα είχε πάρει την πορεία του. Θα είχε τις απόψεις , τις αγωνίες , τις οργές του και θα έδινε καθημερινά τον αγώνα του για τη ζωή όπως εκείνος και ίσως κι άλλοι θα ήθελαν να δημιουργήσουν. Δεν πρόλαβε ποτέ όμως να κάνει τίποτε από αυτά. Τον πρόλαβε μια σφαίρα ενός «καουμπόυ» .

Ο Παύλος, ο Αλέξης, η Νεφέλη δεν «συναντήθηκαν» ποτέ κυριολεκτικά. Είναι τόσο διαφορετικοί και  είναι όμως τόσο κοντά.

Ο Παύλος τραγούδαγε «έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί , υπάρχει ελπίδα», ο Αλέξης μπορεί και να το είχε ακουσει και σιγοτραγουδησει πριν  η σφαίρα του κόψει το νήμα της ζωής. Ίσως πάλι να είχε ακούσει και το «ποιοι είσαστε εσεις που τα λόγια μας τα κανετε μπροσούρες…» . Η Νεφέλη τα  έμαθε αυτά  και τον Αλέξη και τον Παύλο μεγαλώνοντας. Ήταν τυχερή, γιατι τώρα μπορεί να σκέφτεται με το δικό της τρόπο.

Αλέξη είσαι η Νεφέλη, η Μαρία, ο Άγγελος , ο Θανάσης που πρόλαβαν, που μπόρεσαν, που συνεχίζουν , ο καθένας και η κάθε μια με τον τρόπο τους.

Κι εσύ ρε Παύλο «πού να γυρίζεις» τέτοιες μέρες που σε έχουμε ανάγκη…

ΣτηρίΖΩ - ΑγοράΖΩ - ΔιασκεδάΖΩ - ΖΩ στον τόπο μου

ΣτηρίΖΩ - ΑγοράΖΩ - ΔιασκεδάΖΩ - ΖΩ στον τόπο μου