ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ ΚΙ ΑΣΤΗΝΕ....

Άννα Κουτσομυτέλλη, M.Ed.

 Εκπαιδευτική σύμβουλος -

 Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας,

Υπεύθυνη Σπουδών

 ‘’Kέντρο Ιδιαιτέρων  Μαθημάτων Αγγλικής’’
 Κουτσομυτέλλη Άννα
FB: Κέντρο Ιδιαιτέρων Μαθημάτων Aγγλικής Γλώσσας

Μετά πόνου ή μάθησις.

~Αριστοτέλης

Άκουσον..Άκουσον!!!

Τα φόρτωσε στο κόκορα.. ή έτσι μας βολεύει να λέμε όταν το βλαστάρι μας αρνείται πεισματικά να εργαστεί,  να κάνει το καθήκον του. Είτε για να μας αποδείξει ότι είναι ικανό, ότι είναι έξυπνο ότι μπορεί να θριαμβεύσει είτε για να προλάβει το χρόνο που τρέχει ανελέητα... και εμείς βιαζόμαστε πολύ – τρέχει λοιπόν το πιτσιρίκι να πάρει το ‘’Lower’’ χωρίς να γνωρίζει τη σημασία του. Ετσι απλά γιατί είναι μέρος των σπουδών που άλλοι του επιβάλλουν, σπουδών άνευ αξίας όταν αυτές γίνονται με λάθος τρόπο και σε λάθος χρόνο!

Σπουδές που το πιτσιρίκι θεωρεί δεδομένες και καθόλου ελκυστικές, σπουδές χωρίς προσωπική μελέτη σε βάθος, βαρετές μια σκέτη ρουτίνα... και εμείς πασχίζουμε να το πείσουμε, να το δελεάσουμε, να το εκβιάσουμε αν κριθεί αναγκαίο, για να επενδύσει στο μέλλον του σε ένα καλύτερο αύριο – μόνο που το ίδιο δεν το γνωρίζει και δεν το καταλαβαίνει.

Δεν έχω όρεξη σου λέει, μου έσπασε το μολύβι...ξέχασα να κρατήσω σημειώσεις ... δεν μπορώ να καταλάβω το μάθημα...έχω άγχος, είμαι υπερκινητικό.... δεν έχω χρόνο.

Είναι και αυτό ένα απο τα παιδιά τα οποία περιστοιχίζονται απο μια πληθώρα άχρηστων γι’ αυτά αντικειμένων .. βιβλία..μαρκαδόρους ...πολύχρωμες γόμες και ξύστρες.. κομπιουτεράκια.. υπολογιστές – ατελείωτη η λίστα  –  άχρηστα αντικείμενα καθώς η αξία τους δεν μπορεί να εκτιμηθεί γιατί δεν υπάρχει φαντασία και ενδιαφέρον ...γιατί όταν έχεις πολλά δεν τα εκτιμάς και παύεις πλέον να έχεις στόχους, ..όλα είναι εύκολα ..όλα είναι εφικτά.Και όλα τα παραπάνω τους τα παρέχουμε εμείς απλόχερα.

Μα πως μπορεί να γνωρίζει ένα παιδί ότι και το πιο απλό αντικείμενο πάνω στο γραφείο του είναι θησαυρός για κάποιο άλλο παιδί που δεν το έχει καν ονειρευτεί?  Όταν εμείς δεν του διδάσκουμε ηθικές αξίες, όταν δεν κερδίζει με δουλειά και κόπο κάθε αγαθό που αποκτά όταν είναι υπερπροστατευμένο για να μην πληγωθεί – όταν δεν υποψιάζεται τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο.... πως να περιμένω εγώ να εκτιμήσει αυτό που έχει? Πως να το κάνω να ενδιαφερθεί? Πως μπορώ να έχω τέτοια απαίτηση?

Υπάρχουν παιδιά που καθημερινά παλεύουν με τη ζωή και το θάνατο παιδιά πεινασμένα και άστεγα, παιδιά ενός κατώτερου θεού. Ξέρω τι σκέφτεστε – και θα συμφωνήσω μαζί σας..υπάρχουν και τα καλύτερα, τα άρτια οργανωμένα εκπαιδευτικά συστήματα με  υποδομές με εξαιρετικές προοπτικές για τους τυχερούς που τα απολαμβάνουν. Ναι.. για πολλούς υπάρχει και καλύτερη ζωή απο τη δική μας. Πραγματικά έτσι είναι.. δεν μπορώ να το αμφισβητήσω.

Δεν μπορώ όμως να μην δακρύζω όταν βλέπω ένα παιδί να αψηφά τον κίνδυνο της ζούγκλας για να βρεί λίγο βρώμικο νερό, να δουλεύει σκληρά απο την τρυφερή  νηπιακή ηλικία για να βοηθήσει την οικογενειά του, να μένει νηστικό για να μπορέσει να πάει στο σχολείο, να περπατάει χιλιόμετρα κάθε μέρα για να έχει πρόσβαση σε αυτό που εμείς οι ‘προηγμένοι’ θεωρούμε δεδομένο και εύκολο – την εκπαίδευση.

Γιατί η μοναδική ελπίδα για κάθε άνθρωπο που θέλει να ξεφύγει απο την ανισότητα, την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό και να έχει ένα καλύτερο μέλλον είναι τελικά η πρόσβαση στην εκπαίδευση και την απασχόληση.

Ας προσπαθήσουμε να εκτιμήσουμε αυτό που έχουμε..όσο μικρό και προβληματικό και αν είναι... είναι στο χέρι μας να το κάνουμε καλύτερο! Πάντα, ενωμένοι..και πάντα μαζί!